Zemheride gönlüme sönmez yangınlar düştü
Açacak beklediğim güllerime, kar düştü
Bahçeler talan şimdi, baykuşlar baş köşede
Kargaya devran sürmek, bülbüle fizar düştü
Beklemek boşunaymış, seni, gelirsin diye
Dizlerimde derman yok, gidemem ileriye
Hüzünlerin bayramı o geceden geriye
Güneşi buruk doğan, mahzun bir nehar düştü
Kurumuş yaprak gibi ıssızlığa döküldüm
Rüzgarlarda savruldum, yalnızlığa sürüldüm
Sensizlikte vuruldum, hicranına gömüldüm
Gidişinle, kalbime taşınmaz bir bar düştü
Zaman avuçlarımdan su gibi akıp gitti
Dost diye bildiklerim beni bırakıp gitti
Mutluluğun ardından gözlerim bakıp gitti
Beyhude bir ömürden bana intizar düştü
Zeki Doğan
Fizar: ağlamak – Nehar: gündüz – bar: yük
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder