Bağlayıp umutları rahmeti bol Hüda’ya,
Ve oturup ağlamak, sonu yok bir sevdaya
Bu gözyaşı yağmuru bilmem ne gün bitermiş
Anlaşılmamak zormuş, iftiraktan betermiş.
Sen ve ben ortasında kaldık çaresizliğin,
Bizi gün gün eriten bir garip sessizliğin
Küçülen ellerimde zaman bir avuç sudur,
Sensiz bir hayat, bende, çile okyanusudur.
Sen ki sevilmek neymiş onu yaşattın bana,
Değer bir tanem değer dünyada her şey sana.
Ne oldu anlamadım tutulası dilime
Bulamıyorum seni anlatacak kelime
Sen gibi ne görülmüş ve ne de düşmüş dile
Kıskanıyordur seni, eminim Leyla bile
Duyuyor musun beni, sen ey dağların kızı
Sensiz her tarafımı sardı bir acı sızı
Dilimde adın kaldı kulaklarımda sesin
Gelemiyorsam sana, beni mazur göresin
Belki bir gün dönerim bir garip adam diye
Ve sunarım kalbimi, işte sana hediye
Çağla ırmaklar gibi sonsuzluğa ak çağla
Beni bir sen anladın düşün anla ve ağla.
Zeki Doğan
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder