Önce hayatımızı yaşamamız lazım…

Önce hayatımızı yaşamamız lazım…Çocukluğumuzu mesela…Gençliğimizi…Çocuksak, gençsek her şey mübahtır çünkü…En doğal hakkımız doyasıya ve sınır tanımadan eğlenmek…Gezip tozmamız lazım…Türlü türlü arkadaşlarımızın olması lazım…

Hayata kaç kere gelir ki insan…Bir kere geldiğimize göre dolu dolu yaşamak lazım değil mi…Her zevki tatmak lazım…En azından şöyle bir otuzuna kadar yolu var…Otuzuna kadar elle tutulur bir şeyler yapmaya gerek yok…Daha zamanı var çünkü…

Namaz mı?...Daha çok genciz, kılarıııızzz…

Otuzundan sonra biraz da dünyalık için çalışmak lazım…Bir iş kurmak lazım…Şöyle masa başı, bol paralı, akarı kokarı olmayan bir iş mesela…
İyi bir evlilik yapmak lazım…Zengin ve çevresi geniş bir ailenin, güzel kızı ile dünya evine girmek mesela…Arkadaş çevrene mahcup olmayacak bir de araba olsa, hiç de fena olmaz hani…Ayrıca elit bir muhitte, elit insanların olduğu bir çevrede bir de ev olmalı, şöyle süper lüksünden…

İhtiyaçlar ve hayat meşgalesi bitmez tabi…Sürekli çalışmak lazım, daha çok para, daha iyi makam ve mevkiler kazanmak ve daha çok mutlu olmak için…

Namaz mı?...Daha zamanı var, kaçmıyor ya namaz, hem kaza namazı diye bir şey var, kılarıııızzz…

Yaş altmışa varmıştır ama olsun…Daha genç bile sayılırız…Emekliliğimiz var daha…Emekliliğin tadını çıkarmak lazım…Şöyle uzun sürecek bir tatil çok iyi olur…

Artık elden ayaktan düştüğümüzde – o da gelirse aklımıza – namazı abdesti tekrar öğreniriz…Biraz kendimizi avutmak, biraz da yolun sonuna geldiğimizi mi hissettiğimizden olsa gerek….Ama artık onu bile istediğimiz gibi yapamayız…Ya romatizmalarımız, ya kireçlenmelerimiz ya da türlü türlü ağrılarımız buna izin vermez…Zaten bizim için de bahane olur…

Ölüm mü?...Yok canım…Dünyada o kadar insan varken gelip beni mi bulacak…Daha zamanı var, vaaarrr…

 

Zeki Doğan