Dünya Sen’i Arıyor

 ” Kâinatın Efendisine “

Hürmetine varolan şu koca kainatın
Yaydığı muştusun sen, asırlar öncesinden
Gönderdiği son nebi şanı yüce bir Zat’ın
Rahmet çiçekleriyle sonsuzluk bahçesinden.
Çok Nebilerce bile medhi edilen ey Nur
Sen necatı beşerin, varlık bilmecesinden
Kalmamışken zeminde ne saadet ne huzur
Sen kurtaranı Hakk’ın, batılın pençesinden

 

Sensizlik ateşleri yanıyor içimizde
Gönüllerde taht kurdu, saltanat kurdu adın
Yolunun kurbanıyız her şeyimizle bizde,
Bir deli sevda gibi kalbimizdedir yadın
Ey cemaline müştak gönüllerin sahibi
Al götür bizleri de, ki senin de muradın
Kaç zamandır yolunu gözlüyoruz ey Nebi
Gözümüzde yaşlarla çoluk, çocuk ve kadın